Wydawca treści
Historia lasów Nadleśnictwa Kędzierzyn
Lasy Nadleśnictwa Kędzierzyn w swojej historii obserwowały rozwój rewolucji przemysłowej, były świadkami III Powstania Śląskiego, a także doświadczyły koszmarów II Wojny Światowej
U schyłku XVIII wieku były już tak przetrzebione, że trzeba było wprowadzić racjonalną gospodarkę drewnem.
J. F. Zóllner z podróży odbytej po Śląsku w roku 1791 pisze:
„Chociaż nieprzebrane są lasy w całej okolicy i chociaż też zdaje się nie zagraża rychły brak węgla (drzewnego) to jednak znakomita jest zapobiegliwość z jaką książę rozkazał wymierzyć swe obszary leśne i teraz dzieli je na rewiry, by móc dokonać dokładnego bilansu, czy można jeszcze założyć kilka z owych zakładów pożerających węgiel (drzewny), czy też należy pomyśleć o ograniczeniach…"
Dobra sławięcickie należały kolejno do rodów Flemmingów, von Hoymów i książęcego rodu von Hohenlohe od roku 1782 do roku 1945. I to właśnie ostatni właściciele doprowadzili do rozkwitu gospodarczego dóbr, na które składały się lasy i pola uprawne a przede wszystkim huty cynku, walcownie, kopalnie rudy i galmanu, kuźnie, młyny, browary, gorzelnie, tartaki i cegielnie. W Sławięcicach stanął trzypiętrowy pałac w stylu włoskiego baroku otoczony parkiem angielskim z rzadkimi gatunkami drzew i krzewów.
Powstała linia kolejowa łącząca Opole z Królewską Hutą (Katowice) biegnąca przez Kędzierzyn i Sławięcice oraz Kanał Kłodnicki na odcinku Koźle - Zabrze. Sławięcickie wyroby hutnicze wyróżniono medalem na berlińskiej wystawie w 1845 roku. Około połowy XIX wieku zaczął zamierać przemysł w okolicach Sławięcic wyparty przez przemysł górniczy i hutniczy rozwijający się w okolicach Gliwic, Zabrza i Katowic.
Front walk powstańczych III Powstania Śląskiego
Wieś Sławięcice została zdobyta przez powstańców 4 maja 1921 roku. Po ciężkich i krwawych walkach na terenach leśnych (oddz. 33-34) przewyższające siły niemieckie zajęły wieś 4 czerwca 1921 roku. W tym dniu pluton "Selbschutzu" rozstrzelał 11 wziętych do niewoli polskich jeńców. Na miejscu egzekucji obok oddziału 12 - przy drodze prowadzącej do Miejsca Kłodnickiego - wmurowano dwie tablice pamiątkowe ku czci rozstrzelanych. Widnieją na nich napisy: "Cześć Bohaterom III Powstania Śląskiego w 1921 r." oraz "Miejsce straceń Powstańców Śląskich w 1921 r."
Okres II Wojny Światowej (1939-1945)
W dniu 21 stycznia 1945 roku po zaciętych walkach do Sławięcic wkracza 59 radziecka Armia Ogólnowojskowa 1 Frontu Ukraińskiego. Niemcy w chaosie próbują ewakuować jeńców z obozów. Wielu jeńców ginie zamordowanych w bestialski sposób. Według zeznań świadków widok opuszczonych obozów, był przerażający. Uratowała się zaledwie garstka jeńców, która przywitała żołnierzy radzieckich z wielką ulgą i niedowierzaniem.
W wyniku działań wojennych okoliczne lasy, zwłaszcza na terenach wokół powstałych fabryk, zostały znacznie zniszczone wskutek bombardowania, zadymiania ochronnego przed nalotami oraz wskutek nadmiernego wyrębu drzew pod budowę zakładów i różnego rodzaju składów, schronów i innych budowli.
Do dzisiaj w lasach Nadleśnictwa zachowały się pozostałości z czasów wojny w postaci umocnień ziemnych stanowisk operacyjnych, schronów dowodzenia oraz bunkrów wybudowane przez Niemców do obrony pobliskich terenów. Pozostają one niemym świadectwem tragedii jaka rozegrała się tu w czasie II Wojny Światowej.
Najtragiczniejszym śladem, który pozostawiła jednak w tutejszych lasach II Wojna Światowa, jest miejsce po filii obozu oświęcimskiego. O tragedii kilku tysięcy więźniów przypomina obecnie jedynie pomnik ku ich czci oraz krematorium w cieniu drzew pozostawione ku pamięci i przestrodze.
