Nadleśnictwo Kędzierzyn w obecnych granicach powstało w 1978 roku z połączenia obrębów Kędzierzyn i Sławięcice (dawnych nadleśnictw o tych nazwach). Obszar Nadleśnictwa wynosi ok. 11,5 tysiąca ha i stanowi w większości duży, zwarty kompleks leśny oraz kilka małych po zachodniej stronie Odry. Zasięg terytorialny Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 351 km² w województwach opolskim (powiat kędzierzyńsko-kozielski, prudnicki i strzelecki) i śląskim (powiat gliwicki).
Lasy Nadleśnictwa należą do V – Śląskiej Krainy przyrodniczo-leśnej, Dzielnicy 6 – Kędzierzńsko-Rybnickiej i Mezoregionu Lasów Raciborskich. Są położone na terenach nizinnych w przedziale wysokości od 180 do 230 m nad poziomem morza.

Przeważają tutaj gleby bielicowe. Klimat jest łagodny, o długim okresie wegetacji. Obszar ten charakteryzuje się krajobrazem wydmowym oraz dużą różnorodnością ekosystemów. Dominują bory mieszane, które pokrywają 70% powierzchni lasów Nadleśnictwa. Gatunkiem panującym jest tu sosna, która pokrywa 65% powierzchni drzewostanów, następnie brzoza 15% i dąb 10%, udział pozostałych gatunków, takich jak modrzew, świerk olsza i inne liściaste, wynosi łącznie 10%.

Wpływ otaczającego przemysłu oraz duża antropopresja aglomeracji kędzierzyńsko-kozielskiej sprawiła, że drzewostany są w znacznym stopniu zdegradowane i brak tu typowego runa, z udziałem ziół, owoców runa czy grzybów. Z tych względów całość terenów leśnych została zaliczona do lasów ochronnych. Osłabione drzewostany są szczególnie narażone na czynniki abiotyczne - między innymi silne wiatry, które w ostatnich latach spowodowały ogromne szkody i wymusiły pilne wykonanie cięć sanitarnych i pozyskanie dodatkowych mas drewna.

Mimo to świat bytujących w naszych lasach zwierząt jest dość bogaty. Lasy są pełne zwierzyny, spotkać tu można między innymi jelenie, daniele, sarny, dziki i lisy. Całość terenu Nadleśnictwa dzierżawią koła łowieckie, prowadząc racjonalną gospodarkę łowiecką.

Z rzadszych gatunków ptaków zalatują do nas bieliki, żurawie i bociany czarne. Z ciekawszych owadów objętych ochroną spotkać można modraszka nieparka i nausitosa, pachnicę próchniczkę, ciołka matowego oraz kilka gatunków biegaczy. Z roślin objętych ochroną występują tu między innymi: lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko, rosiczka okrągłolistna oraz widłaki: goździsty i jałowcowaty.
Na terenie Nadleśnictwa utworzonych jest sześć użytków ekologicznych chroniących śródleśne bagna z oczkami wodnymi oraz 35 pomników przyrody.
Duże pożary  z lat 1989, 1990, a w szczególności ten z roku 1992, gdzie ogień pochłonął 2230 ha kędzierzyńskich lasów również znacząco wpłynęły na specyfikę działalności Nadleśnictwa. Uprzątnięcie i przygotowanie terenu do ponownego odnowienia lasu wymagało sporego nakładu prac oraz rozwiązania wielu problemów technicznych, hodowlanych i ochroniarskich.

W kompleksy leśne wtopione są obiekty kultury sakralnej tj. kapliczki, krzyże, mogiły oraz miejsca po świetności dawniejszych właścicielach tych lasów – rodu Hohenlohe, a także pamiątkowe kamienie związane z gospodarką łowiecką prowadzoną przez poprzednich właścicieli tych lasów.

W krajobraz tutejszych lasów wkomponowały się budowle z okresu II Wojny Światowej wybudowane przez Niemców do obrony pobliskich zakładów przemysłowych. Wędrując po kędzierzyńskich lasach napotkamy na szereg bunkrów, umocnień ziemnych oraz stanowisk przeciwlotniczych z tego okresu oraz pozostałości po obozie jenieckim.
Największą atrakcją są zabytkowe obiekty,  powstałe na przełomie XIX i XX wieku, złożone z murowanej wieży obserwacyjnej (stale używanej jako dostrzegalnia pożarowa), domu łowczego oraz stajni i stodoły. Obiekty te po gruntownym remoncie i modernizacji są dzisiaj siedzibą Nadleśnictwa Kędzierzyn. Dawna stodoła została przekształcona w  budynek służący edukacji przyrodniczo-leśnej.
Do najważniejszych problemów gospodarczych Nadleśnictwa można zaliczyć degradację siedlisk spowodowaną sąsiedztwem aglomeracji kędzierzyńsko-kozielskiej oraz pobliskiego ciężkiego przemysłu, Innymi problemami są pożary lasu, zaśmiecanie lasu oraz częste w ostatnich latach szkody w drzewostanie w następstwie silnych wiatrów i okiści śniegowej.